“Oh . . . eh, sorry, ik dacht. . . .”.

[willi]

Wat zijn wij mannen toch ’n sukkels hè? Zien we op de vuilstort een man ploeteren met een zware palet dan kijken we een andere kant op of grijnzen met leedvermaak.
Maar . . . zien we een mensachtige in een wijde rok, dan snellen we onmiddellijk toe om de helpende hand te bieden.
“Kan ik u helpen mevrouw? . . Zwaar hé?”. . .

Maar wat gebeurt er als die berokte persoon een man blijkt te zijn?
Tja . . . dan wordt ’t lastig.
“Oh . . . eh, sorry, ik dacht. . . .”.
Tja, wat hij dacht zullen we in de meeste gevallen niet van hem vernemen, want dat is té gênant.

In mijn geval, heden morgen, hielp de man mij (een stuk minder galant) tóch dat zware gevaarte in een stortbak te tillen. Zijn rode hoofd kan door de inspanning zijn veroorzaakt.
En ik . . . ik was niet eens geschrokken.

[Jos]

Tja, dat kan gebeuren willi, zeker met jouw lekkere kontje en lange haren
Ik werd vandaag vanuit de auto door een jongere toegeroepen: mooie rok heeft u aan meneer

[mikvanes]

Zo zie je maar weer dat een rok ook voordelen kan hebben.

[willi]

Een rok heeft (op afstand) inderdaad voordelen, ook in andere zin.
Maar daar ligt ook meteen ons probleem.
“Rok . . , is vrouw!”. . .
Nog steeds!

Maar hoe zit ’t dan met de broek!
”Broek . . , is man?”. . . Vergeet het maar, we zien onmiddellijk dat er een vrouw in die broek steekt. Dáár hebben mannen wél een neus voor!

Omdat we er mee vertrouwd zijn geraakt dat ook vrouwen broeken dragen hebben we geleerd (onbewust) anders te kijken naar de ‘persoon’ in die broek. Een broekdragende vrouw moet zich wel heel erg lomp (onvrouwelijk) gedragen voordat we besluiten haar als man te zien en haar dus ‘niet’ te hulp te schieten.

Volgens Jos zou ’t kunnen zitten in bijkomstigheden als een lekker kontje en lang haar dat ik (op afstand) werd herkend als vrouw.
Natuurlijk, als ik een kale kop had gehad, of een baard en ik was beresterk geweest, (zodat ik met gemak die palet over de railing had kunnen smijten) dan was dat niet gebeurd.

Maar dat lange haar en dat kontje waren van geen enkel belang geweest als ik een broek had gedragen. (let wel een gewone broek, zonder tierlantijnen)

Secundaire uiterlijkheden en gedrag spelen dus een belangrijke rol bij het herkennen van iemands geslacht; waarbij de vrouw in het voordeel is omdat we intussen vertrouwd zijn geraakt met haar enorme scala aan verschijningsvormen.
Het rokdragen maakt het echter moeilijker om de man in ons te herkennen; daar moet men eerst vertrouwd mee raken, en dat kost tijd. Veel tijd.

[mikvanes]

Ik vind die vrouwelijke uitstraling juist wel leuk. Je kunt je natuurlijk in allemaal bochten wringen om toch maar vooral als echte man over te komen, maar waarom zou ik? Bovendien als je graag zo mannelijk wilt overkomen, waarom trek je dan een rok aan? Ik wil helemaal geen macho-man zijn.

Dat hele idee dat mannen er als man en stoer uit moeten zien, vind ik onzin. Het lijkt me op niets gebaseerd. En een echt hetero-seksuele man heeft niets met dat plaatje. Je zet dus iets neer dat je zelf eigenlijk vreselijk vindt. Het masochisme ten top (of je bent niet echt hetero).

Ik ontmoette gisteren nog een vrouw die kennelijk in eerste instantie niet doorhad dat ik man was. Ik zag opeens een soort schokje door haar heen gaan toen ze naar me keek. Dat rol-doorbrekende vind ik juist leuk.

Wat ik ook leuk vind, is dat ik er heel wat flitsender uitzag dan zij. Begrijp me goed, zij moet zelf weten wat ze draagt en hoe ze zich verzorgt. Maar het is leuk, wanneer je als man er op een vrouwelijke manier beter uitziet dan een echte vrouw, tenminste dat vind ik. Het is een soort wedstrijdje.

[willi]

Mik joh, je bent nu een man naar m'n hart. Eh . . . platonisch dan.
Dit had ikzelf kunnen schrijven.
Hulde!

[Jos]

Dit had ikzelf kunnen schrijven.
Hulde!

moet je misschien iets vaker gaan doen willi, komt veel leuker over dan al die frustraties, die nu van tijd tot tijd de revue passeren

[willi]

Ach Jos, ook bij mij wordt de soep niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend.
Wat voor jullie op frustratie lijkt, is meer het spuien van een stuk ongenoegen over het onbenullige gedrag van de oppositie.
Maar zodra ik overschakel naar een ander computerprogramma is ’t al weer over.

[Jos]

Ach Jos, ook bij mij wordt de soep niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend.
Wat voor jullie op frustratie lijkt, is meer het spuien van een stuk ongenoegen over het onbenullige gedrag van de oppositie.
Maar zodra ik overschakel naar een ander computerprogramma is ’t al weer over.

Dat snap ik ook wel, anders had je wel heel vaak met brandblaren in je mond rond gelopen, willi. Het probleem is en blijft natuurlijk, dat de oppositie toch meestal soortgenoten zijn, die net als jij overschakelen naar een ander computer of tv programma en alle moelijke dingen zo weer vergeten zijn

[treintje]

Doet me denken aan een reactie die ik ooit op de damesafdeling in een schoenwinkel bij een verkoopster opriep:
"Dag meneer, de herenafdeling is daar verderop hoor."
Toen pas keek ze naar beneden en zag ze wat ik aanhad...
"O..." was het enige dat ze vervolgens nog uit kon brengen, waarna ze weg liep.

"Ja hoor, dat weet ik, maar daar hoef ik niet te zijn" zeg ik ook wel eens als ik weer zo'n 'aanwijzing' krijg".

Het is inderdaad wel leuk om op die manier mensen in verwarring te brengen.
Maar je wordt er ook wel eens doodziek van.

Overigens zag ik vanmiddag nog een lid van het vrouwelijk geslacht lopen die meer op een bouwvakker leek dan op een vrouw.
Enigszins grof gebouwd, lompe spijkerbroek, dikke kabeltrui, kisten.
Ook dat komt dus voor.
Maar gek genoeg zijn er maar weinig mensen die daar een probleem in zien.

Iedereen is geconditioneerd om een mannelijk geklede vrouw normaal te vinden, maar datzelfde geldt helaas niet voor de vrouwelijk geklede man.