www.rokvoormannen.nl

Afgelopen zondag was koopjeszondag bij ons in de stad. Héél druk - half Nederland loopt dan bij ons rond ! - en dus niks voor mij. Maar we waren wel met de fiets weg en kwamen langs de Leien door de stad terug naar huis, ik was in kilt. En dan dwarsen we de as Dekeyzerlei -Meir, de drukste winkelas. Daar stonden we aan het verkeerslicht te wachten. Lekker op 't gemakje staan kijken naar die mensenzee die voor me passeerde op het zebrapad. Ik stond natuurlijk zelf ook erg in de kijker. Nu let ik ondertussen niet meer zo op de reacties, maar ditmaal trok het toch wel mijn aandacht. Er werd nogal veel gelachen, zo veel dat ik er een onbehaaglijk gevoel van begon te krijgen. Binnen in me kwam er protest, zo van 'he jongens, ik heb wel mijn mooie kilt aan hoor !'. Het gelach klopte helemaal niet met mijn gevoel van eigenwaarde.
Maar goed, ze kregen rood licht, en wij dus groen en we reden door.
's Avonds plopte het voorval terug op in mijn geheugen, en ik vroeg me toch af waarom er nu zoveel gelachen werd en zo weinig waardering naar me toe kwam. Ineens bedacht ik me iets... ik betrap me er geregeld op dat ik steeds nonchanlanter omga met de kilt. In 't begin was ik als de dood dat mensen te diep konden binnenkijken als ik ging zitten, of op de trap, of als ik van een muurtje sprong..., maar ik vergeet dat steeds meer. Ik voel me zo op m'n gemak met dat ding aan dat ik er helemaal geen aandacht meer aan schenk dat je andere effecten krijgt met een rok dan met een broek. Kan me eigenlijk niet zo schelen ook, ik ben niet preuts van aanleg.
Dus, aan dat drukke verkeerslicht...wie weet hoe stond ik er bij ? Losjes met één voet op de grond, de andere op de omhoogstaande pedaal, de knie naar buiten opengevallen ??? Wie weet wat een gezicht was het... Nu ja, ik had in elk geval een kraaknette boxershort eronder !!!

En zo hoort het ook, dat je bijna niet meer beter weet, dat je een rok aan hebt, en gewoon bezig bent met alles behalve alsmaar aan de rok te denken.
Met dien verstande, dat je natuurlijk heel goed bewust bent van het genot dat het dragen van een rok kan geven.

Lachen is gezond, zeg ik dan.
Ook als er naar mij wordt gelachen ( vaak een opgelaten lach wat hun probleem is ) en dan zeg ik naar hun toe, "Lachen is gezond. " daar hebben ze niet van terug. Je kunt ook meerdere dingen zeggen, zoals wat valt er te lachen? Met een straal hard poker face.

Let op! Ik bega niet de fout dat velen vast wel zullen maken, dat ze beginnen zich te verklaren, te verontschuldigen. Een heel automatisch reactie, maar fout. Dat komt mede door je eigen onzekerheid.

Dat van de fiets ken ik maar al te goed. Ik moet ook er steeds aan denken om de rok naar beneden te trekken, en inderdaad bij de stop licht erom te denken hoe ik sta.

Maar dat maakt deel van het genoegen uit, op stap met een rok. Een heerlijk speelse kleding stuk. Dat doet een broek je niet na. Zolang je een nette / schoon onderbroek eronder hebt, is er toch niets aan de hand?
Zo kun je ook wat lol hebben bij een onbedoeld show....