www.rokvoormannen.nl

Wat ik vorig jaar gegonnen ben heb ik dit jaar weer opgepakt toen het weer wat zachter werd na de winter. Regelmatig maakte ik m'n hikes over aardig ruig terrein in een stuk bos dat in de bocht van een rivier ligt, tegen de helling van een heuvel aan. Er zijn voor de off-road crossers paden aangelegd waar ze hun hart kunnen ophalen maar er wordt ook gejogd en nu door mij gewandeld. Ik probeerde het een keer per week te doen maar dat komt niet altijd goed uit.
Maar vandaag was het weer mogelijk. Ik fiets naar m'n startpunt en kleed me tussen de struiken om in een rok. Deze keer een recentelijk gemaakte minirok in camostof. Deze draagt er luchtig en je voelt niet dat je wat draagt. Halverwege wisselde ik van rok en ging verder in m'n camo kilt, ook recentelijk vervaardigd. Na een tocht van ruim twee uur en ruim 8 kilometer was ik weer terug op m'n startpunt en fietste ik weer naar huis.

Mooi, zelf gemaakte vind je mooier dan modellen uit de winkel? Ben je ook nog mensen tegen gekomen?

Ik kom regelmatig mensen tegen die op hun mountain bikes over de paden klauteren. Meestal groeten we elkaar vriendelijk met een:"Hi, how are you doing." Een enkele keer komt het tot een kort praatje maar ik heb nog geen enkele keer een reactie op m'n rokken gehad. En van de mensen die op de bikes langs rijden vraag ik me af of ze m'n rokken wel opmerken want de paden zijn bezaaid met keien. De paden zijn ook zo smal dat ik een stap opzij moet doen in het struikgewas om ze te laten passeren.
Als je wat besteld moet je maar afwachten of de maat klopt. Ook al ben ik minder professioneel, ik krijg de zaak wel passend en kan zelf de modellen bepalen. Ook de lengte heb ik in eigen hand.

Eigenlijk zijn de reacties identiek als in Nederland, België en Frankrijk. Ik bedoel dat je geen reactie krijgt. Want als je in een rok over straat loopt. Niemand die over je kleding begint.

In het algemeen zijn de mensen in Amerika minder gereserveerd en terughoudend als in Nederland. Een wildvreemde kan zomaar een praatje met je beginnen, ook als er geen aanleiding toe is. En vaak is het een gesprek waarbij het lijkt of die persoon je al jaren kent. Nu was ik in Nederland al niet zo'n kletsmajoor en met het Engels als een lichtelijke barriere kom ik denk ik over als een snobby en/of zonderling persoon zodra men weet dat ik uit Nederland kom.