Hoe doen jullie het ?

[Jos]

Misschien is het in Nederland al wat meer als normaal aanvaard.
Hier in België heb ik dat gevoel helemaal niet.

Probleem is dat mensen het niet begrijpen / willen begrijpen.

Ik ben eind 21, wordt volgende maand 22.

Op dit moment weten volgende mensen het;
Mijn vriendin
Mijn beste vriend
Mijn broer

De enige dat me er al mee hebben aangezien is de vriendin en beste vriend.

Ouders weten er nog steeds niets van. Krijg het zelfs niet over mijn hart om het te vertellen.
Het zou het er misschien wel op makkelijk maken...

ik denk, dat voor jou het belangrijkste is, dat je jezelf prettig voelt in de kleding c.q. het schoeisel dat je draagt. Deze grens is de belangrijkste om te overschrijden. Ofwel: je moet voldoende zelfvertrouwen hebben om dit te doen. Bij elke stap, die dan buiten de deur doet, straal je zelfvertrouwen uit; jij vind normaal wat je doet, een ander zal het ook veel sneller normaal vinden wat jij draagt.
In je eigen vertrouwde omgeving is het moeilijker, omdat je daar gauw bekenden tegen komt en je bang bent voor hun kritiek (mijn gedachte).
Tip: ga in een vreemde omgeving naar buiten, waar niemand je kent en bouw daar je zelfvertrouwen op. Ik heb dat ook gedaan en dat is mij heel goed bevallen.

Ik denk niet dat een land ertoe doet; ik ben in de meeste west-Europese landen en Kroatië en Macedonië) in rok geweest en nergens negatief ontvangen. Wel eens rare blikken of lachende kinderen, maar dat hoort erbij; een teken dat je gezien wordt

[pvdnreb]

Ik voel me zeker goed met wat ik draag hoor.
Maar inderdaad de directe omgeving is moeilijk.

[Snarf]

Wel? Heb je de grote stap al gezet? Niet te lang aarzelen, meteen doen. Je zal later dankbaar zijn dat deze eerste stap je de vrijheid gaf de schoenen te dragen, waarin je je goed voelt.

[pvdnreb]

Vandaag eindelijk de eerste stap durven zetten.
Met de vriendin naar de Brantano Schoenenwinkel in de buurt gegaan om er Zwarte Laarzen te gaan passen.

Mensen letten er niet meteen op, maar ik kon goed van hun gezichten aflezen zo van 'euh, een man met ballerina'.
Er is niets over gezegd geweest.

Het passen van de Laarzen was andere koek... Dit verliep toch nog moeilijker met aarzeling, toch een paar rijen verder gaan om ze dan te passen en hopen dat er niemand langs liep, nog te onzeker hierover.

Uiteindelijk ze niet gekocht, aan rechtervoet zaten ze perfect, maar de linker voet is altijd de beslissende, en deze vonden het minder fijn.
Jammer wat uiteindelijk stonden ze echt wel mooi, zei mijn vriendin.

[WesleyN]

Wij mensen mankeren ook altijd van alles. Mijn linker voet is ook langer dan de ander en mijn ene been iets korter dan de ander. Gelukkig ziet niemand het. Maar ik weet het wel. Niks aan de hand. Altijd beginnen bij je langste voet. En de ander past dan prima.
Ik heb zelf ook vrouwenlaarsjes. Maar die zien er unisex uit. En ook mannenlaarsjes en die zien er eveneens unie uit. Mijn voeten moesten aan beiden wennen. Maar ze zitten beiden nu gewoon perfect.
Misschien ben ik daar telkens naar op zoek. Mannenkleding die er wat vrouwelijk uitzien. En vrouwenkleding die niet er zo uitspringen.