www.rokvoormannen.nl

Herkenning is het gevolg van geïnteresseerd zijn.

Hoeveel voorbijgangers zullen meer dan oppervlakkige belangstelling voor je hebben; cq hoeveel belangstelling heb je zelf voor je omgeving.

Hitsige, gepreoccupeerde (teener)jongens zullen als ze iemand in een rok waarnemen denken: há, een lekkere meid, en zullen tijdens het passeren proberen haar met de ogen uit te kleden. (of erger)
De verwoestende klap voor hun ego begint direct bij de ontdekking dat het geen meisje maar een man is. Hier móét tegen opgetreden worden; met verbale of fysieke agressie. Ze zijn woedend omdat ze zich belazerd voelen door die man. (angst om zelf voor homo versleten te worden?)

Deze groep vormt de gevaarlijkste oppositie voor de man in een rok.

De rest van het publiek zal geen belangstelling hebben voor iemand in een rok, tenzij deze persoon zich op de een of andere manier ‘opvallend’ vertoont of expliciet als man gedraagt.
De meest voorkomende reacties zullen dan zijn: verbazing en ongeloof.
Vrouwen gaan daarin wellicht wat verder dan mannen. Zij zijn meer geïnteresseerd in de kleding op zich en zullen ‘de man in rok’ daar naar beoordelen, of veroordelen.

M.a.w., als je geen gesodemieter wilt op straat; kleed en gedraag je dan ‘onopvallend’. Verreweg het grootste deel van het publiek zal je niet opmerken als man in rok. Het interesseert ze niet; dus ‘herkennen’ ze je niet. Je bent gewoon een van de vele poppetjes op straat.

Vertel mij eens hoe ik onopvallend kan zijn als een man in rok?
Volgens mij is dat een contradictio in terminis...

Ik loop al wat langer mee. Nog wel niet zo lang als onze Jan hier, maar toch al lang genoeg om ook tot deze conclusie te zijn gekomen net wat Treintje ook zegt, hoe onopvallend kan ik als man in een rok over straat lopen. Hoogstens door je zover te vervrouwelijken in kleding, make-up, overigens op de juiste wijze aangebracht, en die uiterlijke kenmerken camoufleren met accesoires dat die niet opvallen. Een voorbeeld als man hebben wij de zogenaamde adamsappel. Deze kun je verbergen door een mooie sjaal om je nek te drapperen. Je baardlijn, mits je een vrij donkere baard hebt, ja daar voor moet je wel de nodige foundation gebruiken om dit goed weg te werken. En zo zijn er nog wel legio dingen te noemen.

Maar echt onopvallend als man in een rok over straat lopen zonder al te veel bijzaken te veranderen/camoufleren is onmogelijk.

Jongelui, ik beweer niet dat je de zekerheid hebt niet te worden GEZIEN, maar bij onopvallend (simpel) gedrag (dus niet als een spion van lantaarnpaal tot brievenbus sluipend) zal de alledaagse massa niet geïnteresseerd raken en is de kans groot dat zij je ongemoeid laat.

Kijk, minirokjes, dus blote of lange kouzebenen roepen nu eenmaal associaties op aan mooie 'slanke' vrouwen. Je vraagt erom dat er naar je gekeken wordt. Dát is dus geen 'onopvallend' gedrag.

Je hebt nu eenmaal nooit die 100% garantie dat je niet opvalt. Hoe 'mannelijk' de rok ook mag zijn. Dat komt nu eenmaal doordat het in onze Westerse samenleving nog geen geïntegreerd kledingstuk is.

Rokster, een rok is niet mannelijk of vrouwelijk. Een rok is een ROK.
Als wij ook al beginnen met de uitspraken van de domme massa te gebruiken, dan kunnen we wel stoppen.

Ook daar heb je gelijk in. Maar omdat er heel sporadisch mannenrokken op de markt te koop zijn, alleen dan wel in de alternatieve scene. Die zijn ook puur ontworpen voor de man. Daarom noemde ik het ook een 'mannelijk' de rok ook mag zijn. Ik doel hiermee op de zogenaamde gothicrokken en die utiltykilts. Ook daar heb je geen 100% garantie mee.

Een rok is zondermeer een rok dat ben ik met je eens. Alle rokken moeten unisex worden.

willi schreef:Jongelui, ik beweer niet dat je de zekerheid hebt niet te worden GEZIEN, maar bij onopvallend (simpel) gedrag (dus niet als een spion van lantaarnpaal tot brievenbus sluipend) zal de alledaagse massa niet geïnteresseerd raken en is de kans groot dat zij je ongemoeid laat.

Vrijdagavond ben ik in enkellange zwarte rok naar de bankautomaat gewandeld. Omdat de bankautomaat nogal dichtbij is, had ik voor mezelf een parcours uitgestippeld om wat langer onderweg te zijn. Bij het oversteken van een drukke straat liep het meteen al mis. Aan de overkant kwam een koppel uit een winkel. Ik panikeerde en veranderde midden op straat van richting. Amper honderd meter verder kwamen 2 jonge gasten mijn richting uit. Weer panikeerde ik en ik stopte op het voetpad, aarzelde of ik zou doorwandelen of niet en stak dan toch maar de straat over.

Hier herken ik wat Willi bedoelt met "van laantaarnpaal tot brievenbus sluipen". Beide malen voelde ik hun ogen op mijn rug branden. Ik werd boos op mezelf. Waarom had ik niet gewoon doorgewandeld? Het zou hun misschien niet eens opgevallen zijn dan ik als man een rok droeg.

Van dan af aan ben ik gewoon mijn parcours gaan volgen. Ik passeerde een cultureel centrum waar enkele vrouwen buitenkwamen en nog wat bij hun auto stonden te kletsen. Twee hebben mij heel zeker bekeken, maar geen reactie. Wat verder kwam een man thuis en hij haalde de post uit zijn brievenbus toen ik passeerde. Hij wenste mij een goede avond en ik antwoorde "ook een goede avond". We hadden oogcontact, hij keek niet omlaag. Iets verder kwam een jogger mij tegemoet gelopen. Terwijl hij mij naderde, kon hij mij zeker een halve minuut bekijken. Toen wij elkaar kruisten, keek hij gewoon voor zich uit.

Het is waar: als je jezelf gewoon gedraagt, val je niet op en wordt je niet bekeken. En als men je ziet en je gedraagt je niet onzeker, komen er geen reacties. Ergens moet ik mezelf net over dat punt zien te krijgen waar het ook voor mij allemaal heel normaal is. Eens ik daar ben, lijkt het voor anderen ook niet meer zo speciaal of opvallend meer te zijn.

Henry L

een mooie prestatie Henry-L, goed dat je niet meteen bent omgedraaid terug naar huis. Je ziet zelf meteen hoe de meeste mensen reageren, niet dus
Ik herken het wel, zo dacht ik in het begin ook; de zekerheid komt later bijna vanzelf, ga zo door

Henry-L schreef:Het is waar: als je jezelf gewoon gedraagt, val je niet op en wordt je niet bekeken. En als men je ziet en je gedraagt je niet onzeker, komen er geen reacties. Ergens moet ik mezelf net over dat punt zien te krijgen waar het ook voor mij allemaal heel normaal is. Eens ik daar ben, lijkt het voor anderen ook niet meer zo speciaal of opvallend meer te zijn.

Zo is het maar net. Geen gecamoufleer met allerlei dingen om te verbergen dat we man zijn. Natuurlijk niet, we zijn man in rok en dat mag best gezien worden!!