Treintje:
Mensen die "normale" kleding op een "normale" manier dragen hebben dus eigenlijk een mengelmoes van deze eigenschappen. Ze dragen kleding waar ze zich lekker in voelen, maar die ook in het maatschappelijke beeld en in de setting past.
Maar op het moment dat we over travestie praten dan vervalt deze mogelijkheid ineens. Blijkbaar streef ik iets na wat volgens jou niet kan.
Als je normaal kleding draagt, dan probeer je iets te kiezen dat lekker zit en dat er niet te afwijkend uitziet. En soms verschuift dat wat. Dan kies je vooral iets om er goed uit te zien en niet al te vervelend zit.
Bij t's zie je normaal dat het plaatje nogal afwijkend is (een man in vrouwenkleren) en t's rechtvaardigen die kledingkeuze door te zeggen dat ze lekker voelen in die kleding, dat het fijn draagt, dat ze zichzelf kunnen zijn. Dus dat het sociaal wat onaangepast is, nemen ze op de koop toe (of ontkennen ze) om zich lekker te kunnen voelen.
Maar showgirls draaien dat weer volledig om. Die willen sociaal dus heel aangepast zijn (maar op een foute manier) en vinden de vraag, hoe ze zich door die kleding voelen, niet relevant.
Vallen die twee niet te mengen? Dat schijnt in de praktijk niet of amper voor te komen volgens wetenschappers. Die twee soorten zijn echt duidelijk te onderscheiden. Ook showgirls zelf lopen wel tegen dat onderscheid op. Ik heb het zelf ook ervaren.
Hoe komt dat? Op het moment dat jij als man vrouwenkleren wilt dragen op een sociaal leuke manier, is dat een ontzettende moeilijke rol. Verder betalen al die showgirls vaak een heel hoge prijs om die rol te kunnen spelen. Dus dan kun je daar niets naast hebben, dat je aandacht afleidt.
Je moet het zien als een soort bergbeklimmen. Het is heel moeilijk om de top te bereiken. Het is levensgevaarlijk: van tijd tot tijd valt er iemand dood. Het kost gigantisch veel. Dan ga je dus niet praten over: ik moet me lekker voelen. Het is alles of niets.
