Mijn manier van kleden

[mikvanes]

RokSter: Jezelf nooit gewonnen geven omwille van derden. Je mag wel een adempauze nemen als je een negatieve ervaring hebt, totdat je jezelf weer sterk genoeg acht. Maar nooit helemaal de handdoek in de ring gooien. Dan hebben zij gewonnen en ben jij de verliezer.

Ik herken hier wel iets in. Het begint ermee dat je zo'n rok opwindend vindt en het eindigt ermee dat het een soort uniform van het verzet wordt.

[mikvanes]

Treintje: Dus als we het niet voor onszelf doen, waar doen we het dan überhaupt voor?

Ik denk dat RokSter de spijker wel ongeveer op de kop heeft geslagen.

[RokSterNL]

Ik heb mijzelf ook nooit gewonnen gegeven. Heb wel in het prille begin na negatieve reacties ook die adempauzes genomen. Maar dan kwam na een paar dagen, een week of een paar weken weer de kracht naar boven. Ik dacht dan: 'Dit wil ik en laat mij dat potverdorrie niet afnemen'. Dan trok ik weer een rok aan, en zelfs daarna viel ik, hoewel steeds minder in figuurlijke zin op mijn gezicht, waarna er steeds kortere adempauzes kwamen. Nu hoef ik helemaal geen adempauze meer te nemen, ik ga gewoon door. Het genot en het plezier wat ik hier aan beleef is mij te veel waard om dit nog op te geven. Ik ervaar het al als vanzelfsprekend om deze kleding te dragen. Zie het al niet eens meer als kleding die van oorsprong nog steeds door vrouwen gedragen wordt. Dit gaat niet in 1 x, dat heeft zijn tijd maar ook vooral doorzettingsvermogen nodig. Als je geen doorzettingsvermogen hebt, dat is per individu anders, zal je minder snel, tot nooit vorderen. Dat is mijn persoonlijke leer- en groeiproces geweest. Viqueen, overigens is het wel de moeite waard om dit zelf ook te proberen. Zoals al eerder door mij gezegd, ja dat geeft eerst spanning, maar na verloop van tijd wordt die gereduceerd en verdwijnt zelfs helemaal, met enkele uitzonderingen daar gelaten, maar dat hebben vrouwen ook die met dat soort situaties te maken krijgen. Dat blijft een normaal verschijnsel. Maar dan is die spanning in enkele uitzonderingsgevallen te dragen, omdat het genot en het plezier van het dragen van deze kleding sterker zijn dan die sporadische spanning.

[treintje]

Het begint ermee dat je zo'n rok opwindend vindt en het eindigt ermee dat het een soort uniform van het verzet wordt.

Ja, dat herken ik ook wel. Altijd als ik mensen naar me zie kijken, kan ik het niet onderdrukken om te denken: "Ja, kijk maar eens goed. Hopelijk wen je er ooit nog eens aan."

[mikvanes]

Ik wil jullie niet de put in praten, maar er zijn al heel lang pogingen van mannen-in-rok om de rok geaccepteerd te krijgen. Wat je ziet, is dat die pogingen niet erg succesvol zijn. Dus, ik denk dat je die hoop wel kunt opgeven.

Ik denk dat je het meer andersom moet zien. Als man-in-rok wijk jij af. Je zit in bezet gebied, maar draagt nog je eigen uniform. Je moet niet denken dat je in je eentje of met het handjevol van dit forum dat hele gebied kunt veroveren. Even realistisch zijn. De vraag is niet of je het volhoudt, maar hoe lang je het volhoudt. Iedere dag is er één. Dus je moet zorgen voor support van de lokale bevolking en voor bevoorrading, want je moet wel eten. Je moet zorgen voor ontspanning zodat de stress je niet te pakken neemt. Je moet je conditie op peil houden zodat je je snel kunt verplaatsen. Communicatie met je unit-leden is belangrijk. Je moet echte gevechten vermijden, want die verlies je. De opdracht: zo lang mogelijk overleven. Succes!

[RokSterNL]

Het is net survival of the fittest.

Of net of je in het leger zit.

[pierre58]

Ik ben volledig akkord met Mikvanes,

ja deze houding is eigenlijk en in mijn ogen gelijk aan die van de vrouwen die je op een vroege ochtend uit hun huis zit stappen, met een zeer kort mini rokje en hoge laarzen als zij voordien altijd met een spijkerbroek naar buiten kwam.

Ik ben ervan overtuigd dat het voor haar bijna even moeilijk is als voor ons. Het verschil voor haar is dat zij onmiddelijk de steun zal krijgen van haar genoten, man of vrouw...terwijl wij meestal onverschilligheid, en zeer weinig een positive reactie tegenkomen,maar ook vragen , en onbegrip. Maar dat heb je altijd als je als een "zwart schaap" rond loopt... en dat is dus voor mij normaal en daar kunnen wij tegen.. anders heeft al dit verhaal maar , en weer volgens mij, weinig zin..

Ik wens iedere man veel moed en vooral een uiterst natuurlijk gedrag in rok..dan heb je het minst last...

Ik ben soms verbaast te zien hoeveel nieuwsgierige ogen mij in de winkels benaderen en rond mij lopen rond mijn rok...op straat heb ik veel minder dat gevoel.. al kunnen de mensen mij van ver zien afkomen, maar meestal kijken zij naar het gezicht en proberen ze oogkontakt.

[treintje]

Ach, weet je wat het is? Hoop doet leven.
Ik ben het ook met Mik eens, maar ik blijf optimistisch. Altijd.
Als je al zelf gaat roepen dat het een verloren missie is, ga je er uiteindelijk zelf in geloven en dat motiveert ook niet echt.
Verder is de vergelijking die Mik schetst wel een leuke en best treffend.

[RokSterNL]

Bovendien als je gaat roepen dat het een 'verloren missie' is, kun je bij voorbaat er beter mee stoppen. Maar dat doe ik dus niet al zou ik het zeggen. Zoals al vaker door mij gezegd hier. Ik doe het in eerste instantie voor mijzelf, en daarmee hoop ik en nog een aantal actieve leden hier, om andere mannen die hier lid zijn, maar nog niet de stap durven maken, stukje voor stukje verder te helpen.

[mikvanes]

Pierre: Ik ben volledig akkord met Mikvanes,

ja deze houding is eigenlijk en in mijn ogen gelijk aan die van de vrouwen die je op een vroege ochtend uit hun huis zit stappen, met een zeer kort mini rokje en hoge laarzen als zij voordien altijd met een spijkerbroek naar buiten kwam.

Ik ben ervan overtuigd dat het voor haar bijna even moeilijk is als voor ons.

Dank je wel, Pierre.

Ja, ook voor vrouwen die er te sexy bij lopen, kan het moeilijk zijn.