Van taboe-onderwerp naar fotomodel

[Jos]

een indrukwekkend verhaal van je dochter, Mik. Het deed mij, onder het lezen, meteen afvragen hoe mijn dochter zou reageren, als ik meer als een rok zou dragen.
De foto's zijn uitstekend, zo direct, zo confronterend. Ze geven heel duidelijk aan, dat hier een jonge vrouw staat met twee compleet verschillende figuren, die samen haar vader belichamen.

[mikvanes]

Wat mooi geformuleerd, Jos.

Ergens is dat toch grappig: twee totaal verschillende figuren. Voor mijn idee zijn de plaatje op een paar kleinigheden na gelijk.

[Jos]

Voor mijn idee zijn de plaatje op een paar kleinigheden na gelijk.

zo zie je maar weer, hoe kleinigheden een mens totaal kunnen veranderen of beter gezegd: totaal anders doen overkomen

[willi]

Ergens is dat toch grappig: twee totaal verschillende figuren. Voor mijn idee zijn de plaatje op een paar kleinigheden na gelijk.

zo zie je maar weer, hoe kleinigheden een mens totaal kunnen veranderen of beter gezegd: totaal anders doen overkomen

Nou ja, kleinigheden . . ?
Achteraf vind ik het jammer dat de échte dame er niet in een stevige spijkerbroek bij stond. Dat zou het effect aanzienlijk groter hebben gemaakt en tegelijk (ongewenst?) het verhaal wat hebben afgezwakt, of in een ander daglicht geplaatst. “Als jullie begrijpen wat ik bedoel”.

Immers, zoals men er nu bij staat is het niet ten volle realistisch. Er wordt de indruk gewekt dat de dame correct in de ‘voor haar sekse bedoelde’ kleding existeert en dat ‘alleen de man’ zich afwijkend gedraagt door zich in kleren te tooien die voor vrouwen zijn bedoeld. Hetgeen op z’n zachtst uitgedrukt niet geheel volgens de dagelijkse werkelijkheid is.

[treintje]

Wat mooi geformuleerd, Jos.

Ergens is dat toch grappig: twee totaal verschillende figuren. Voor mijn idee zijn de plaatje op een paar kleinigheden na gelijk.

De plaatjes zijn in zoverre gelijk, dat het twee keer dezelfde setting is, met twee keer dezelfde personen. Eén van die personen heeft echter twee verschillende verschijningsvormen, waarvan er één normaal wordt gevonden, terwijl de ander sociaal niet aanvaardbaar wordt gevonden.

Dat is het conflict die door beide foto's perfect wordt weergegeven.

Mik:
''Het meeste leed wordt geleden door het lijden dat nooit op komt dagen", zei mijn moeder vroeger. Dat gaat in dit geval aardig op. Door de angst voor wat er allemaal zou kunnen gebeuren, werd er inderdaad helaas nogal wat geleden.

Een mens lijdt nog het meest door het lijden wat men vreest.

P.S. Ik denk dat je je een beetje teveel op details in je outfit focust, Mik. Ik vind de col helemaal niet storend, ik vind het plaatje met de pruik juist erg mooi. De commentaar van de mensen die ik erover gesproken heb gaat in het geheel niet over de bovenkant, maar over de onderkant. In ieder geval: Het plaatje werkt, dat is het belangrijkste. Toch?

[mikvanes]

Treintje:

P.S. Ik denk dat je je een beetje teveel op details in je outfit focust, Mik. Ik vind de col helemaal niet storend, ik vind het plaatje met de pruik juist erg mooi. De commentaar van de mensen die ik erover gesproken heb gaat in het geheel niet over de bovenkant, maar over de onderkant. In ieder geval: Het plaatje werkt, dat is het belangrijkste. Toch?

Ik kijk natuurlijk anders naar die foto dan een doorsnee-lezer. Ik zoek altijd verbeterpunten en ben eigenlijk nooit helemaal tevreden. Maar inderdaad, het is een détail.

Dat het plaatje werkt, vind ik ook. Dat komt ook doordat Wendelien de foto's zo mooi gelijk heeft gehouden, met name beide keren een zwarte trui/jurkje. Heeft ze heel goed gezien.

Dat absolute mini is typisch mijn stijl. Natuurlijk had ik ook wel een langer zwart jurkje aan kunnen trekken. Maar wat blijft er dan van de foto over? Dan wordt het maar een saai plaatje.

Ana zit dat in dat artikel ook te beweren. Als ik me nu eens gewoon als een keurig dametje kleedde. Iets als Maartje 't Hart.
Maar kijk dan eens, hoe ongelijk dat uitpakt. Ana staat daar in een keurig jurkje en dan krijg ik al te horen: "Echte vrouwen zijn toch wel veel mooier." Dus volgens mij moet je zodra je als man vrouwenkleren gaat dragen, altijd een paar stapjes verder gaan. Anders wordt het gewone travestie in plaats van showtravestie. Dan communiceer je: ik wil graag gewoon vrouw zijn. Wel, dat wil ik helemaal niet.

[treintje]

Hm, wat is dan precies het onderscheid tussen showtravestie en gewone travestie?

[treintje]

Ana zit dat in dat artikel ook te beweren. Als ik me nu eens gewoon als een keurig dametje kleedde. Iets als Maartje 't Hart.
Maar kijk dan eens, hoe ongelijk dat uitpakt. Ana staat daar in een keurig jurkje en dan krijg ik al te horen: "Echte vrouwen zijn toch wel veel mooier."

Klopt, dat is ook zo. Echte vrouwen zijn ook mooier. Maar ik ben geen vrouw en ik presenteer me ook niet als vrouw.
Dan hoef ik de concurrentie dus ook niet aan te gaan. Daarom ben ik ook man in rok.

Dan communiceer je: ik wil graag gewoon vrouw zijn.

De boodschap die je communiceert is maar net wat je erin wilt lezen.
De boodschap kan ook zijn: ik wil me gewoon graag net zo leuk kleden als een vrouw.

Bij vrouwen die zich min of meer mannelijk kleden interpreteren we de boodschap toch ook niet als: ik wil eigenlijk man zijn? Waarschijnlijk bedoelt zo'n vrouw: ik wil er op een vrouwelijke manier stoer (mannelijk?) uit zien.
Gek genoeg snapt iedereen dat.
Als man wil ik eigenlijk net zoiets: er op een mannelijke manier elegant en leuk (vrouwelijk) uitzien.
Gek genoeg snappen alleen de vrouwen dat.

[mikvanes]

Treintje:

Hm, wat is dan precies het onderscheid tussen showtravestie en gewone travestie?

Een showtravestiet probeert door zijn/haar outfit bij de toeschouwers een emotioneel effect op te wekken. Het is dus een puur sociale activiteit.

Een gewone travestiet probeert door die outfit een emotioneel effect bij zichzelf op te wekken. Het is dus volledig gericht op de eigen emoties en de eigen persoon.

Een showtravestiet wil gezien worden en is bang over het hoofd gezien te worden en zoekt (in de bar) contact.
Een gewone travestiet wil juist niet opvallen en is juist bang voor opmerkingen en kritiek en wil gewoon ongestoord over straat kunnen lopen.

Maar het leukste onderscheid is wel dat een showgirl onmogelijk iets kan hebben met het eigen uiterlijk of met een andere showgirl, terwijl een gewone travestiet juist de neiging heeft te vallen op het eigen uiterlijk en een gelijk uitziende andere travestiet.

[treintje]

Hm, ik vind dit een beetje rigide. In dit verhaal is er geen plaats voor "normaal" gebruik van kleding.

"Normale" mensen kleden zich op een bepaalde manier omdat ze vinden dat de kleding die ze dragen
a) mooi is, en
b) bij hen past, en
c) een bepaald gewenst effect bij het publiek oproept.

Als ik jouw travestieverhaal hiertegen afzet, dan vind ik a) en b) terug onder de noemer gewone travestiet, maar c) onder de noemer showgirl.
Mensen die "normale" kleding op een "normale" manier dragen hebben dus eigenlijk een mengelmoes van deze eigenschappen. Ze dragen kleding waar ze zich lekker in voelen, maar die ook in het maatschappelijke beeld en in de setting past.
Maar op het moment dat we over travestie praten dan vervalt deze mogelijkheid ineens. Blijkbaar streef ik iets na wat volgens jou niet kan.