willi schreef:Juist in haar geval gaat (van jongs af aan geleerd welke kleding bij mannen hoort en welke kleding bij vrouwen) niet helemaal op. Ze werd van jongs af aan geconfronteerd met een vader die aantoonde dat ’t ook anders kon.
Het is maar hoe je er tegenaan kijkt.
Ze werd van jongs af aan met een vader geconfronteerd die duidelijk afwijkend was van wat normaal is, en waar ze zich voor schaamde omdat hij sociaal onaangepast gedrag vertoont, wat vervolgens allerlei problemen geeft.
We don't see things as they are, we see things as we are. (Anaïs Nin)
Sorry Mik dat ‘t het hier over je dochter gaat; een jonge vrouw die we alleen kennen van haar indringende verhaal.
Maar juist dat verhaal heeft een hoop losgemaakt; bij mij tenminste.
Treintje schreef:
Ze werd van jongs af aan met een vader geconfronteerd die duidelijk afwijkend was van wat normaal is, en waar ze zich voor schaamde omdat hij sociaal onaangepast gedrag vertoont, wat vervolgens allerlei problemen geeft.
Het is wellicht wat ongelukkig dat ze ‘de grote ontdekking’ pas op haar 10e levensjaar deed; een leeftijd waarop kinderen (volgens mijn vrouw) pedagogisch zeer gevoelig zijn voor dit soort zaken.
Ze had alreeds teveel kennis van haar omgeving opgedaan. (Alléén meisjes hebben rokjes aan.) Een stukje informatie dat haar de rest van haar leven parten zou blijven spelen. (vooral ook omdat deze info niet volledig correct is)
Verder blijkt uit haar verhaal hoeveel invloed anderen hebben op de maatschappelijke ontwikkeling van een kind. Vooral de school speelt hierin een belangrijke rol. En uiteraard de ‘instelling’ van de plaatselijke bevolking (die landelijk erg kan verschillen).
Het gaat de goede kant op met de rok voor mannen.
Nu nog de starre dresscodebedenkers achter de 'broek' zitten.
Ik ben niet van plan om zo ver te gaan als Mik,zo zit ik nu in mijn proces.Vind het in veel gevallen ook niet mijn ding,dus kom ik er genadig vanaf.Ik ben gelukkig als ik mijn legging en laarzen met een longshirt aan kan.
Nog steeds een jongen...en grappig is dan dat Willy tegen mij zegt ' ben je aan het terugkrabbelen '
De stellingen van travestie/gender zijn dus niet van mij op toepassing. ik heb zo al problemen genoeg,dus hopelijk blijf ik bij mijn huidige kledingkeuze.Niet alleen lekker veilig,maar duidelijk anders dan anders en toch een tikkeltje sensueel.
En als ik zeg dat ik liever een vrouw was geweest [op dit moment voel ik dat niet ] bedoel ik dat met hele andere zaken dan kleding.Kleding is maar 1 onderdeel/facet van het leven.Het gaat mij om iets anders,maar dat heb ik vaker aangegeven.Ik heb veel aan mijn lichaam te danken,dat is mijn voordeel...en dat is ook mijn reden om niet perse een biologische vrouw te willen zijn.Ik ervaar beide en dat vind ik waardevoller dan op naaldhakken te kunnen lopen.
Verder moet ieder1 zijn eigen invulling er maar aan geven,niets is goed of verkeerd.Ik vind ook dat elke man zo moet kunnen lopen als Mik er bij loopt,maar de realiteit geeft dat vaak problemen.Ik herken dus veel in het verhaal van Ana,en het zal ook altijd problemen geven.
ik vind het een prachtig artikel, werkelijk heel mooi. Je dochter beschrijft haar verwarring en gevoelens over jou met grote eerlijkheid en liefde. Ze maakt het niet mooier dan het is en ze beschrijft het heel herkenbaar. Dat is waardevol voor iedere lezer, maar zeker voor hen die de situatie in enige mate uit eigen ervaring herkennen. En dan ook nog eens in prachtig nederlands. Wat zul je trots zijn!
karel
Dank je. Maar ze heeft de problematiek wel wat afgezwakt, denk ik. In werkelijkheid was het nog wel iets heftiger en ingrijpender.
Ik ben vooral erg blij dat Ana met dit artikel op dit punt zelf uit de kast is gekomen. Zowel voor haar als voor mij.
het is eigenlijk een intriest verhaal,maar wel begrijpelijk.
Klopt.
Maar er is ook een belangrijk lichtpunt. Ana besluit om na 15 jaar uit die kast te komen. Wel, het duurde even, maar uiteindelijk durft ze die stap te zetten. Als je iets al 15 jaar lang doet, op een bepaalde manier ziet, is het heel bijzonder als je vervolgens toch nog tot het inzicht komt: wat heb ik eigenlijk te verbergen, waar doe ik moeilijk over?
Ik ken genoeg andere t's die in een vergelijkbare situatie zitten. Die t's omschrijven dat soms als: ''Dat is een nagel aan mijn doodskist." Soms hebben die t's een zelfmoordpoging achter de rug. Wat zou het mooi zijn als tenminste sommige van die kinderen Ana's voorbeeld volgden. En vermoedelijk worden ze daar zelf uiteindelijk ook niet slechter van.
Laatst gewijzigd door mikvanes op 23 jul 2011 23:38, 2 keer totaal gewijzigd.
je bent een gezond mens,en vervolgens maakt men je ziek,en praat je een probleem aan...dat grenst aan N-Koreaanse praktijken.
Ja, daar komt het vaak wel wat op neer. Ook als men je geen ziekte aanpraat, krijg je vaak toch wel de nodige probemen en gezeur.
Ik zei laatst tegen mijn vrouw: 'Ik heb van die travestie nooit een probleem gemaakt. Ik heb er nooit moeilijk over gedaan. Ik heb er nooit geheimzinnig over gedaan. Maar toch heeft het gigantisch veel problemen gegeven. En waarom? Omdat andere mensen er een probleem van maakten.'
Meestal is mijn vrouw het niet volledig eens met me als het over travestie en dergelijke gaat, maar dit keer beaamde ze mijn stelling volmondig.
Wat het hele verhaal nog hilarischer maakt is het feit dat bv een christine leduc/pabo etc wel erotische ondergoed heeft voor mannen.Dus dat mag wel.
Ja, want dat zie je niet.
Als ik priester was geweest, die het stiekem met kleine jongetjes gedaan had, had ik iets gedaan dat niet mocht, dat verwerpelijk was, maar verder was er geen enkel probleem geweest. Maar als je als gewone man en vader je af en toe vrouwelijk kleedt (@Willi: sorry), dan is dat zichtbaar en afwijkend en dus vreselijk slecht. Dat is de christelijke ethiek: God ziet alles en wij mensen beperken ons tot de oppervlakte.
Laatst gewijzigd door mikvanes op 23 jul 2011 23:38, 1 keer totaal gewijzigd.
